ഇതെന്‍റെ ഭ്രാന്തന്‍ചിന്ത !
ഈ പാതിരാത്രിയില്‍ എനിക്ക് ഉറക്കെ സംസാരിക്കാന്‍ തോന്നുന്നു....എന്നിട്ട് നിര്‍ത്താതെ ചിരിക്കണം ഏറെനേരം ...............കഴിയുമെങ്കില്‍ കുറച്ചു ദേഷ്യപ്പെടണം , പിന്നെ, ഇന്നലെ കണ്ട സ്വപ്നംപോലെ ഒരു കാട്ടുവള്ളിയിലെ ഊഞ്ഞാലില്‍ ആടണം...ദൂരത്തില്‍, ഉയരത്തില്‍, അവിടെ വച്ച് എനിക്ക് അപ്രത്യക്ഷയാകണം !! എന്റെ യാത്രയുടെ അവസാന നിമിഷത്തിലും കണ്ണീരിന്റെ ഉപ്പുവേണ്ടാ സഹതാപത്തിന്റെ കമര്‍പ്പുംരുചിക്കാതെ , യാത്രയയയ്ക്കുമ്പോള്‍ എന്റെ പിന്നില്‍ ആര്‍പ്പുവിളികളും കൈതാളവും വേണം! ഇതെന്‍റെ ഭ്രാന്തന്‍ ചിന്തയല്ലേ...?!! എനിക്കെങ്ങനെ സന്തോഷത്തോടെ പോകാന്‍കഴിയും, എന്റെ ആന്മാവിന്റെ വേരുകള്‍പോലും ദ്രിഷ്ട്ടിക്കും അപ്പുറത്തേയ്ക്ക്.... ഈ നിറമുള്ള സ്വപ്നങ്ങളിലേയ്ക്ക്... ,നനവുള്ള ചിരികളിലെയ്ക്ക് പടര്‍ന്നുപോയിരിക്കുന്നല്ലോ !!